Bu sabah gün/aydýn deðil sevgilim...
Gün; kopkoyu gözleriyle somurtuyor bana.
Sensizken,
Çýplak bir anlam kargaþasýna dönüyor dünya.
Ýþsizlikten dem vuruluyor,
Savaþ yaralarý sarýlmýyor,
Biz kardeþ bildiklerimize,
Düþman oluyoruz hýzla.
Sesin...
Bunca kabusun sýrtýndan
Býçak gibi kesip alan sesin yoktu bugün...
Bu sabah gün/aydýn deðil sevgilim...
Gün; karanlýk bulutlarýyla duruyor karþýmda.
Yokluðunla örülüyor gün örtüsü,
Yüreðimin dört bir yaný sökük.
Sesin...
Kuraklýðýn ortasýnda,
Gönlüme çaðlayan sesin yoktu bugün...
Nafile bir hayatýn
Aynalara buðu yapmýþ son soluðu dudaklarýmda
Dokun bana
Ölüm, seviþmekle çoðalmayacak
Azrail aþka yakýn saatlerde kýsýrlaþacak
Bu sabah gün/aydýn deðil sevgilim
Gün, geceyi bilmem kaç geçe
Teninde baþlayacak...
Sesin...
Çýkmayacak!
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.