Karanlýklarda kaybolmak iyidir bazen, Gecenin ellerine kendini býrakmak... En iyi arkadaþtýr gecenin sessizliði. En yakýnýndakiler bile dinlemez, anlamaz seni. Geceye anlatýrsýn derdini. O hiç sýkýlmadan dinler seni, Sonra sabah olup güneþ kovunca karanlýðý, Her yer, herþey aydýnlanýverir Yine kalabalýklaþýr sokaklar. Her kafadan bir ses çýkar, gürültüler çoðalýr. Sonra doðrularý görür insan aydýnlýkta , Gerçekler tüm çýplaklýðýyla seriliverir. Karanlýða gitmek istersin, Kaybolamazsýn gecenin sessizliðinde. Karanlýklar da gizleyemez artýk gözyaþlarýný Haykýrýþlarýný kimse duymaz Gece kadar sessiz deðildir üzüntüler Çýðlýk atar yüreðinde. Kimse dinlemez, duymaz seni Yine karanlýklar anlar derdini Gecenin omzuna yaslarsýn baþýný, Sevdiðini yine birtek o bilir ... Sosyal Medyada Paylaşın:
bilge_t Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.