sessizliðin çöktüðü sabahýn ortasýndayým kýþýn ayazý vurur yüzüme kimsesiz sokaklarda gözümdeki yaþ akmaya korkar belki ama nafile kaderi düþmek olan herþeyin yaþadýðý son gibi..
baðýramazsam, atamazsam zehrimi, bu ev, bu kent yýkýlýr damarlarýmda dolaþan kan benim deðilmiþcesine aynada baktýðým bir çift göz yabancýlaþýr.. dört duvar, yalnýzlýðýmý sýnar artýk kapattým kapýlarýmý, eminim gidiþine bil ki, gidenin ardýndan örtülür tüm kapýlar söylesene, gerçekten böyle mi gidilir ?
ona öðret, aðlayarak gidenleri getiremeyecegini içimdeki çocuða öðret.. yoksa bekleyemem baharý. bende yola revan olur giderim. beni de döndüremezler aðlayarak, bilirim.. Sosyal Medyada Paylaşın:
bilge_t Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.