Yüreğime Ümit Düşer…

Kulaklarým seste, gözlerim yolda,
Hasretin sýrtýma giydiðim urba…
Hadi insaf edip, dermâným ol da,
Bir son ver bahtýmla girdiðim harbe…

Etmiþ beni bir kez kendine esir,
Mantýða sýðmayan, sevdâ denen sýr.
Sensiz her günüm yýl, her gecem asýr,
Aldýðým her nefes ömrüme darbe…

Neyleyim, çektiðim Hakkýn takdiri,
Bil ki, sevdam hâlâ bu yüzden diri.
Belli, sultan olmuþ gönlüme biri,
Sunmadan bir tas su, bir kaþýk çorba…

Gönlümden gözüme çýktýkça keder,
Aþkýmý aðyara âþikâr eder.
Hâlimi görenler, kim bilir ne der,
Büzsem, elin aðzý deðil ki torba…

Korkarým, hasretle vâdem dolacak,
Kurduðum hayâller yarým kalacak.
Ruhum ilelebet mahzun olacak,
Kabrim de sevdâmýn yattýðý türbe…

Bazen acým böyle sabrýmý aþar,
Bütün isyanlarým dilimden taþar.
Sonra, yüreðime bir ümit düþer,
Bu dünyanýn bir de ahreti var be…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: