Hazan...
Bir garip hikayedir,hayatým...
Herkesin hayatýnda,bir garip hikayesi vardýr ya...
Ýþte bu benim garip hikayem...
Yarým kalan sevgilerim...
Hiç dinmeyen gözyaþlarým...
Farkýna varmadýðým vedalar...
Kocaman bir girdap gibi,hüzünler...
Hiç deðiþmeyen mevsim hazan...
Umutlar içime çeke çeke içtiðim sigaram’ýn izmariti gibi,sönüp gider...
Vedalar dedim ya farkýna varmadýðým.
Hiç anlamadým gidiþlerini,
Son bakýþlarýnda gözlerinden,gözlerime akan sevgiler,
Sen artýk ömrünün sonuna kadar bununla yetineceksin der gibi...
Bir saç okyayýþýna,bir göðüse baþ koymaya,bir boyna sýmsýký sarýlmaya,hasret...
Ya bitmeyen,arasýnda hiç reklam olmayan film gibi anýlar...
Yaþayamadýðým,çocukluðumda kalan misketlerim,topum,bisikletim...
Bebeðimse hiç olmadý zaten...
Ýþte benim garip hayat hikayem.
Baþlýklar hüzün,gözyaþý,hasret,yalnýzlýk...
Ve mevsim de hala HAZAN...
06 AÐUSTOS 1999
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.