SEN...

Dýþarda müthiþ bir fýrtýna var,
Týpký yüreðimdeki gibi.
Þimþek çakýyor,ortalýðý yýkarcasýna.
Çok korkuyorum,ben þimþek’ten hep korkarým.
Yaðmur hep ayný þeyi söylüyor,camlara vururken.
Ve ben yine her zaman olduðu gibi yanlýzým...
Baþka þeyler düþüneyim diyorum,olmuyor.
Odanýn duvarlarýna vurup yankýlanýyor,kulaklarýmda çýnlýyor sesin.
Nereye baksam,hep sen varsýn.
Ucu buðacý olmayan,geceye benzer baktýðýmda içimi titreten gözlerin.
Çiçeklerin açtýðý,kuþlarýn cývýl cývýl öttüðü,güneþin insan’ýn içini ýþýttýðý bahar’a benzer gülüþün.
Her yerde sen varsýn iþte,herþeyde sen.
Dinlediðim þarkýlarda,içime çektiðim sigara’da.
Baþýmý koyduðum yastýkta,hayallerimde.
Sabah odam’a doðan güneþ’de,umutlarýmda.
Hasretin’le geçmeyen saat’in saniye’sinde bile SEN varsýn.
Benim öbür yarým SEN..
Daha nasýl anlatayým bilmem ama...
Ðöðsümde taþýdýðým,seni her gördüðünde delicesine atan kalbimdesin..
Ha iþte tam orda,herþeyin’le ordasýn.
Hasretin’le acý çeken,duygularýný boðazýna dizip üzerine düðümler atan BEN...
Gece gündüz yollarýný gözleyen,hep bekleyen BEN...
Sana beni anlatamayan,sana seni anlatamayan BEN...
Büyük bir umutla o günü bekleyen BEN...
Ýþte bütün bunlara sebep olan,sadece SEN....


27 ARALIK 1999


Sosyal Medyada Paylaşın: