YÜRÜYORUM
Uzun uzun yollarda yürüyorum.
Kaldýrýmlar seni soruyor,susuyorum.
Sokak lambalarý bu akþam,daha bir sönük yanýyor.
O sokak lambasý ben ordan geçerken yine söndü,ama ben gülemedim.
Ellerim mantom’un cebinde,ama yine üþüyor.
Durakta ki bank yine boþtu,oturdum bekledim.
Belki,belki gelirsin diye.
Geçen otobüslerin hiç birine binmedim,binemedim.
Yaðmur çiseliyordu,o günkü gibi.
Hasret’in,hayata olan kahrýma karýþýp gözlerime birikti,göklere eþlik ettim.
Üþüyen ellerimle,yalnýz yüreðimle yine düþtüm yollara.
Önde sen sandýðým gölgem,arkada ben.
Uzanýp tutardým elini,ah keþke sen olsaydýn,sen.
Hayatým hazan’la,boran’ýn arasýnda kalmýþ.
Artýk anýlarýn sýcaklýðý bile ,ýsýtmýyor yüreðimi.
Üþüyüp,acý çekerek uzun uzun yollarda,yürüyorum...
14 MART 2002
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.