Caným sevgilim...
Biricik göz bebeðim....
Seni yýldýzlarýn ýþýklarýn dan kýskanýyorum...
Seni bütün her þeyden de kýskanýyorum...
Seni çok ama çok seviyorum...
.......
Dört yýl önce baþlamýþtý,
O güzelim duygular ve o, aþk.
Aslýn da bu aþk benimdi.
Bir platonik aþk hikayesi.
Ben seviyorum,
O sevmiyor.
Yada belli etmiyordu.
Güneþli,açýk bir hava vardý,
O gökyüzün de.
Her þeyimi toplamýþtým...
Bütün cesaretimle...
Beynim de hülyalr,
Klbim de aþk þarkýlarý.
Oturduk bir kenara.
Göz göze,
Konuþuyorduk,havadan sudan...
O an iþte gelmiþti...
Kuþlarýn cývýltýsý,
Baharýn yeþillik rüzgarlarý...
Beni sürüklüyordu o gözleri;
O güzel edalara.
Kalbimi durdurup,
Bütün duygularýmla açýldým ona...
Zaman birden ilerledi,
Gök çattý, güneþ battý...
Bütün umutlarým , mutluluðum;
Bir heyelan gibi döküldü denizlere !!!
Denizler bana acýyor,
Hayat öfkeleniyor yüzüme...
Duyduðum bu ses gerçek olamazdý...
Çoktan veda mektubu yazmýþ,
Ardýna bile bakmadan ilerlemiþti.
Ve o beni istememiþti...
Sade bir ’hayýrla’ çekip gitmiþti...
Ve..
Artýk hayat kahbus oldu yoluma...
Güller diken oldu,
Bir bir battý yüreðime.
Gün geçti....
Ay geçti aradan...
Tam da aþklarýn meþk bulduðu bir vakitti.
Bir hafta kalmýþtý ki;
Okul karnesini almaya.
O gün o, geldi yanýma..
Gözleri ýþýk dolu,
Elleri sevecendi.
Ama ben tam tersiydim.
Bana yaklaþtýðý yüreðiyle,
Ve þunu söylüyordu;
"Beni gerçekten,
ama gerçekten ama gerçekten sevdin mi ?"
Bu söz ;
Bir yýlan gibi girdi içime.
Duyduðum yanlýþ olamzdý.
Söyleyen dudak,
Bir baþkasýna ait olamazdý...
Neden?
Neden her þey en sonunda...
Ümitler bitince,
En son çýkar karþýna...
Bir an kalbim atmadý,
Gözlerim kararmaya baþladý.
Heyecandan mý?
Þaþkýnlýktan mý bilinmez?
Birden durdum ve,
Olumsuz bir cevap verdi dudaklarým.
Aslýn da içim içimi yiyordu...
"Evet" diyecektim..
Htta ölünceye kadar evet diyecektim...
Engel olamadým dilime,
Gururuma yenildim !!!
Ama þimdi...
O kadar çok piþmandým ki;
Elim de zaman olsa,
Zamaný dödürebilsem.
Yalvarsam ,yakarsam;ama çok geç...
Hiç unutamam gülüþünü,
Hatta þimdi bile var gözlerim de.
Unutamýyorum bir türlü...
Belki de beni unutmuþtur,
Kim bilir adýmý bile.
Keþke her þey baþa dönse...
Filim yerin den kopup,
Baþtan baþlasa !!!
Seni hiç bir zaman,
Ýnanki hiç unutmayacaðým.
Nasýl unutabilirim ki?
O gözleri,
O beyaz gülüþünü,
O simsiyah saçlarý nasýl unutabilirim ki?
Denizler kalem,
Gezegenler sayfa ,
Seni anlatmaya can yetmez...
Caným bir tanem;
Beni keþke ilk anlarda ;
sevip,kabullenseydin !!!
Zaman akmasaydý...
Yýllar geçmeseydi !!!
Ahh !!!
Bana kýzma ne olur.
Seni çýkartamýyorum içimden...
Þim di bitti desem,
Yarýn yine varsýn.
Gözlerimi kapatsam,
Hayalim de yin sen varsýn..
Seni bütün çiçeklerden ,
Gökteki yýldýzlardan da çok seviyorum
Doðru yol bu !!!
Seni atmalýyým kalbim den .
Gel gör ki esirkamýþsýn orda...
Sen yeter ki mutlu ol...
Bana o da yeter.
En iyisi,
Sen dokunma bana...
Kalsýn !!!!
Bir emanet gibi,
Gömülsün benimle topraða...
Þuan neredesin bilmiyorum...
Ýnan ki seni çok özlüyorum...
Kimi sevsemde,
Senin kadar mutluluk vermez bana .
Sen baþkasýn,
Sen bir çiçeksin.
Mavi hülyalarýmýn,
Bem beyaz prensesisin...
Sen içim de taht kurmuþ,
Bir hükümdarsýn..
Ýnanki eskimeyen gülüm...
Ýnan ki..
Ýnan ki....
yesil_gunes
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.