YALANSIZIM
Ne yalan söyleyeyim…
Herkesi ve her þeyi bir þeylere benzettiysem…
Mesela dokuz doðurduysam güneþi çocuklarýn ellerine,
Geçmiþi pamuk þekerleriyle sarmaladýysam,
Patlak bisiklet tekeriyle çevirdiysem feleðin çemberini…
Ya da düþlerime diþ buðdayý kaynattýysam…
Her seferimde…
Ýçine tükürmediðim umudumdandýr iþte !
Ne yalan söyleyeyim…
Bir yürek infazýnda infilak ettiyse göz bebeklerim,
Sürüm sürüm süründüyse yerlerde…
Ýnsan eksiðini kader artýsýna yüklediysem,
Bir küfe acýyla döndüysem…
Her seferimde…
Bu baþ belasý masumluðumdandýr iþte!
Ne yalan söyleyeyim…
Pusulam farelerin cirit meydanýný gösterdiyse,
Yani her yanýmda aynýyken ibre…
Ve ben kalabalýklar içinde;
Baþ döndürücü, üstat tadýnda þiirler yazmýþým gibi
Hatta þiir yazmýþým gibi mutlu göründüysem…
Adýma anlam derdine düþtüðümdendir iþte !
Her seferimde…
Kendimi paralarcasýna ve hatta ölür gibisine,
Seni býrakýyorsam her satýrýn herhangi bir yerine…
En asi anlarýmda bile…
Ve hala görmüyorsan,
Bu hiç yasa dýþý bakmadýðýmdandýr gözlerine !
Özlem Pala
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.