SAHİBİNE ARZUHÂL
Sözü hiç uzatmadan sahibine göndersem,
Mazur görülür müyüm, aksi kelam edersem ?
Daha dünkü çocuksun ya da gafilsin dersem,
Affýnýza sýðýnýp, desem ki buraya bak!
Lafým olmaz kimsenin baharýna arýna.
Gözüm deðmez kimsenin ateþine harýna.
Kara çalmadým henüz düne,güne, yarýna.
Tek hesabým Rabb’ýma,koþarým yalýn ayak.
Kendimle mükellefim,müstesnayým kendime.
Kendimle bütün derdim,aþinayým kendime.
Kâh kendime sükûtum,kâh aynayým kendime.
Benimle hiç uðraþma, beni kendimle býrak!
Gel de yüzüme söyle, arkamdan atmak olmaz.
Topraðýna su katýp çamur fýrlatmak olmaz.
Yað damlasý misali yan gelip yatmak olmaz.
Þeytandan ne dost olur ne arkadaþ ne çýrak.
Þimdi, guslün farzý üç biliyorsun elbette.
Aðzýna aldýðýnda ahýmdasýn nöbette.
Sabrým çok dedim amma þimdi sabýr medette.
Kötü bilsen ne olur, içimi biliyor Hak.
Daha ne diyeyim ki, bende kalmadý tozun.
Ahiret yakýn elbet, hakikatli ve uzun.
Güneþ doðana kadar ömrü olurmuþ buzun.
Sen kibrit alevisin cürmün kadar yeri yak!
Özlem Pala
19.12.08
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.