Öksüz kalmýþ çocuklar gibiyim bu þehirde;
Yetim ve üryan
Kalbimi pazara koydum üç kuruþa
Tenim aç ruhum aç
Aç bana cehennemin kapýlarýný
Dipsiz kuyulara göm
Göm ki nasýl sever nasýl yok olurmuþ insan
Küllerim savrulsun dünyaya
Matemimi kimseler tutmasýn
Ruhuma lirik bir þiir damlatýlsýn
“sevgilim” yazýlsýn mezarýma
rüzgar tatlý tatlý esiyordur þimdi oralarda
kokun topraða iþliyor
dirilmeye vaktim yok
o þarký hâlâ seni anlatýyor buralarda
farkýna varamadým senden cehennemin
beeeedaaaaaaaaaaliiiiiiiiiiizaaaaaaaaaaaaaaa……….
“benim cennetim de cehennemim de sensin”
beeeedaaaaaaaaaaliiiiiiiiiiizaaaaaaaaaaaaaaa………
sesim kýsýlýyor tanrým…
öldüreceksek biz öldürelim;
dirilteceksek biz diriltelim birbirimizi
mühürleyelim kalbimizi
anahtarýný peri kýzýna verelim
ya cennetin baþ ucuna assýnlar
ya da cehennemin en dibine atsýnlar
gidelim buralardan
kimsenin olmadýðý bir yerde kaybolalým
ben bu þehirde taþlarýn dilini öðrendim
lodos yüzümü yalarken/ bir vapur yanaþtý iskeleye
çýðlýklar birer ikiþer doldurdu kaldýrýmlarý
sözcükler damlarken düþüncelerin karanlýðýndan
gitmek, mühürlenmiþ dudaklarýndan;
vazgeçmek kadýnlýðýndan senin
öksüz çocuklar gibi, donuk bakýþlarda
Ankara 2006/ kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.