Adý duyulmamýþ þehirlerde kaydý yýldýzým
Kenar mahalle ücralýðýnda çýðlýk gözlerim
Nerede doðdu gençliðim
Ya da hangi yaþým çocuktu
Annemin entarisine belediði kanlý çaðýmdý
Emeklemeyi bilmeden yürüdü sabýr...
Geç kalýnmýþlýðýn kuytusunda titrer gölgem
Oysa doðarken ölmüþ güneþ
Adýný yadýrgadýðým bu þehirde.
Her geçen gün bir þiir tükenirken ceplerimde
Sýrtýma sardýðým yýllar utanýr aynalarda yansýyan silüetinden.
Þimdi loþ hayallerin kovalamacasýnda sevdam
Ezan sesi sinmiþ minarelere özlem
Ýlk Eylül’de düþen yaprakla savrulurken
Adýný unuttuðum þehirlere...
Sahi anne benim adým neydi de hep isimsiz anýldým
Adýmý söyle bir kez ne olur kaðýtta kalmasýn.
Doðduðum gün gözlerime çektiðin sürme yerine
Þimdi dikenli teller çektiler kirpiðimin dibine
Adým neydi benim anne
Bu yaban þehir adýmý mý çaldý ne...
SELMA PEKÞEN