Ve
-Başlıksız-
Sanma ki ayrýlýk, sevgime kýsýt,
Gönlümde rüyâsýn, dilimde niyaz…
Gel, güneþim ol da, ruhumu ýsýt,
Yýllanýp gitmesin, içimde ayaz…
Hasretinle bil ki, hâlim yamandýr,
Geliþin dört gözle beklenen andýr.
Yetiþir sustuðun bunca zamandýr,
Ya bir selam gönder, ya bir mektup yaz…
Ne zaman düþünse gönül visâli,
Canlanan ümitler siler melâli.
Lâkin ey sevgili, Leylâ misâli,
Yakýþýn tarifsiz, insafýn pek az…
Hayâlimi her dem gül yüzün süsler,
Kesilmez mâziden yükselen sesler.
Sevdâmý sevginin efsunu besler,
Zira artýk bana, cevrin bile haz…
Kalbime dünyanýn derdi dolsa da,
Kurduðum hülyâlar bir bir solsa da,
Geçmem yine senden, inan olsa da,
Þakaklarým çökmüþ, saçlarým beyaz…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.