Kimse kimseye bedava yemek bile ýsmarlamaz,
Bizim kadýnýmýz saf, buna inanmakla aldanýyor,
Önce inanýp buluþuyor, oturup yemek de yiyor,
Sonra tecavüze uðruyor, arkasýndan da ölüyor…
Bu hikayelerin sonu gelmez, daha uzar gider,
Ýnsanlar düzelmeyecek, küçük kýyamete kadar,
Sonrasýnda ne olacaðý henüz malumumuz deðil,
Adalet diyor ki bir gün o da hak ettiðini bulacak…
Bu durumda kendime ve kadýnlara diyorum ki,
Önce kendimize inanalým, insanlar sonra gelsin,
Eðer yemek yenecekse kendimize ýsmarlayalým,
Para gerekliyse onu da yine kendimiz kazanalým…
Konuþmak kolay uygulama zor ama baþaracaðýz,
Önce zor olaný baþararak hayata baþlayacaðýz,
Sonrasý kendiliðinden gelir çorap söküðü gibi,
Biz de doðru yaþarýz, anlý ak olan her insan gibi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.