Yüz sürmedim hâtýrana Ve de dokunmadým daha Yakýnýndan bile geçmedim Gördüysem de dinmedim
Ama ermiþtir her kovalamaca, her hikâye Bir nihayete Sen hikâyesi güzel Kendi güzel hiçlik, varacaðým.
Saklý deðil özümdeki. Velhasýl bilen yoktur Senin gibi beklemeye deðsin. Deðdi mi terkim ben bu elemden.
Tutup da okþarým ellerini yine, Sarýp sarmalanmaya hasret Kundaktaki bebek gibi. Dengime dengesizim Bilmediðime giden sözlerimle. Lakin baðlar beni elem, Korkarým sen gecikeceksin.
ÖMER BEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gune Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.