Telvesinden vazgeçmiþ fincanlarým,
Seni fallarda arayan inançlarým,
Ensemde unuttuðum,
Geçmiþten geleceðe bakamayan gözlerim,
Gözlerimin kýyýsýnda sularý hiç çekilmeyen yaþlarým,
Sýð sularda yüzen, hayaletini taþýyan filikalarým
Ýçine battýðým saplantýlarýmla
Ben hala o eksik þarkýnýn notasýndayým...
Yorgun gecelerde
Sen seviþirken binbir hayalle
Ben seni aldatýyorum kelimelerle
Kalbime yaslýyorum zamaný
Ben unuttur diyorum
O uyutuyor...
Can parçam...
Þarkýlarda saðýr artýk içimin seslerine.
Duymuyor hiç bir nota çýðlýklarýmý.
Ses ver...
Oyalayamýyorum yarýnlarý...
Çok sevdiðin gülüþümü takýyorum her gün,
Hüznümü örtmek için maske misali dudaklarýma.
Olmayýþýnýn geceleri sabahlýyor baþýmda.
Açýk unutulmuþ,
Okunmamýþ sayfalarý gibi ölümün.
Yaðmur bulutlarýndan seni dileniyorum,
Çapulcu bir dilenci gibi.
Çýkýp gittiðine inanmak istemiyorum hayatýmdan.
Ve sol yanýmdan..
Ara naðmeler yetmiyor bu þarkýyý kurtarmaya.
Notalarý kýrýk bir bestenin çalýntý hüznüsün sen.
Yakayý çoktan ele vermiþ
Ve her fail gibi bir gün sobelenen.
Þimdi her neredeysen bir yalana inandýr kendini.
Olmayýþýn bu kadar gerçekken...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.