O KADINLAR
O kadýnlar üþümezlerdi, kýþýn soðuk akan nehir kenarlarýnda,
Avlularýnda tulumbadan çekilen suyla
Çamaþýrlarýný yýkarlarken bile
Üþümezlerdi.
Týpký tarlada topraðý iþlerlerken de,
Çukurova sýcaðýnda pamuðu toplarken de
Kavrulsalar da
Bana mýsýn demezlerdi.
Ve o kadýnlar ki
Yüreklerindeki hüznü
Apalak bir çocuðu beslemek için verdikleri sütlerinde saklarlardý.
Sýrtlarýnda sabileri
Ýçlerindeki güneþi de üþütürlerdi
Ve karýncalar
Gece yýldýzlarýn altýnda mehtabý seyrederlerken
Leðene düþmüþ Arap sabununun kayganlýðý gibi
Kayardý o kadýnlarýn düþleri
O tarlalar anýmsar mý üstünde pamuk toplayan,
Nasýrlý elleriyle yufka ekmek yapan
’aman buda hayat mý be’ diyen kadýnlarý
Sonra kaldýrýp baþlarýný
Bir yorgunluk molasýnda çýkýnlarýndaki nafakalarýný,
Zeytin peynir
Ne bileyim
Belki de domates
Ama asil doyduran yufka yâda yavan ekmeðe sayarlardý
’baldýran acýlarýný’
Sabiler analarýnýn sýcacýk kucaklarýnda büyürlerken
Gurbetlerini de severlerdi
Onca acýlara karþýn
Ne o toprak onlara küserdi
Nede onlar topraða
Gelip yaþarken nicedir yan yana
Kýl çadýr, pamuk döþek, naylon leðen, diþi kalaysýz kara kazan
Yaþam
Oba
Ýçinde çalý çýrpý yakýlan
Soba
Kýþlarý içine girdikleri karanlýk yoðun bir renk torba
Kendilerini öylesine geçersiz hissederlerdi
Yokuþu çýkamayan külüstür eski bir araba gibi
-Yorulan düþlerinde o kadýnlarý da aðlattýlar-
O kýzlarý
O gelinleri
O çocuklarý
Oysa
Atamazlardý içlerindeki sýkýntýyý
Komþu evin bahçesinde, avluda oturmuþ yün örüyorken
Yeni gelinler
Düþlerini uykularýyla sarýp oyalý mendillere saklarlardý
Azýcýk bile geriye gitmeden
Peygember çiçeði gibi
Dalgalarýn býçak sýrtý gibi kabarmasýnda bile
-Geldikleri yerdir nede olsa býraktýklarý-
Vaat edilen topraklarda nafaka derdi
Ýnsanýn doyduðu yer Allah din katýnda
Kendi acýlarýna kefil
Olup biteni anlamaya çalýþýrken paldýr küldür
Sanki ’ölümlerden ölüm beðenenler’
Bir kap suyun yanýnda kendi yansýmalarýný seyrederlerdi
Omuzlarýndaki yükü kimsenin görmediðini sanarak
Kederleri beslerdi dirençlerini ayakta tutmaya
Belki de kederlerine lanet etseler de,
Alýn yazgýlarýna öyle bürünmüþlerdi ki
Yaþam ne getirirse getirsin,
Sessizce bakýþlarýný öne eðer, içlerine akýtýrlardý gözyaþlarýný,
Güneþ getirirken gündüzünü geldiði yerden
Göðüslerinde salkým saçak suyun akmasý gibi kaynaðýndan
Eteklerine pamuðu doldurur gibi doldururlardý kederlerini
Sonra
Yoksul, yoksun ve gizli sevdalarý da çoktu,
Ýki dirhem bir çekirdek
Açlýk yaralarýný ekmeðe benzetip
Her insanýn ondan bir lokma koparmasý
Gerektiðine inanmak gibi
Bir nedenleri de vardý
Güneþe durup kuruyan çamaþýrlarýna
Yarým kalmýþ yürek çarpýntýlarýn katmazsak,
Yaban buðdayý gibi
Zayýf kara kuru pörtlek gözlü patlýcan burunluydu
Seyis Seyfi
Düþünüp dururdu
O çamurlu gölün bir kenarýnda
Çýðlýklarýný ararken kurbaðalar
Sivrisinek výzýltýsýnda
Sýrtýnda heybesi,
Elinde deðneðe benzer asasý
Aðlayan bebesini dizinde uyutan,
Bir diþi altýndan hýzmalý
Karýsý eþe nin
Gözleri önünde
Çýkarýp kýnýndan hançerini
Kendine biriktirdiði töresinin tüm öfkesiyle,
Tüm kabul edilmezliðiyle
Evladý deðilmiþ gibi saldýrýrdý kýzý Fadimeye
Aðzýný dayadýðý su oluðunun ucundaki tastan kana kana içer gibi
Oysa o genç kýzlar
Ve gelinler
propoetidesler gibi tanrýça Afrodit’e inanmayan
Ve
Onun tanrýçalýðýný
Ýnkâr cüretini gösteren amothonteli genç kýzlara benzerlerdi
Onlar ki
Umurlarýnda olan su nasýl düþerse düþsün topraða
Bir kaptanýn seyir defterine verdiði önem gibi
Deðer verirlerdi yaðan rahmete
Yeryüzünde deðiþmeyen yer yokken bile...
KENAN CAN YOLDAÞLAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.