/kapýsýz erkeklerin eþiðidir þiir
geçilmeyi denedikçe kendine
aþk’ýn sûreti girer bedene
geçilmedikçe kendine
aþk’ýn aslý bekler eþikte/
sessizlik yemini etmiþ sokak direkleri paylaþýr
kendini yýrtmýþ bir hiçliðin çýðlýðýný
sýra sýra dizilince günah kapýlarý
eðme boynunu
en öpülesi yerin orasý
dudak kapýsýnda bekleyen yalnýzlýk
geçitte ve uzun yol boyunca
buluþur mahremle
ardýna bakma sakýn
öl bir daha
nasýl olsa yanacaksýn
kesiþme noktasýnda
rujun aðlak eylülle sohbet ederken
ruhumun köprülerinde býraktýðýn közle silinecek
uzak yol oynaþý hoþça kal busen
bir açlýk kapýsý daha var doyurulmamýþ
sonsuza dek arzu ve tutkuyla
göz kapýsý derler ona
baktýðýmýz her ihanet
bizi topraða daha çok baðlar
yavaþ bir çürüme tarafýndan lanetlenmiþ hayatla
an gelir
kalan ömür için çalmaya baþlayýnca çanlar
aþk sözcüklerimiz göç eder
senin gözünden
benim gözüme
iþte o an
tasavvur etmek bile kalmayacak seni
kirlettiðin þu dünya da
vardýn mý huzuruma
hemen önünde iki kapý
gerçeðin duasý… göz kapýsý
aþk’ýn bedduasý … dudak kapýsý
hangisini istersen artýk
yeter ki çal/ma kapýmý…