KIRIK ŞEHİR

Ben bu þehri senden sonra tanýdým,
Gidiþinle eskidi binalarýn güneþe bakan yüzü,
Her yolcuyu baðrýna basan caddeleri
Kendi gölgesine yýkýlan harabelere kaldý...

Renklerin çoðunu yolcu etti ardýn sýra
Senden sonra giyindi en yeni grileri
Yeþilini yosun tutmuþ duvarlara ödünç verip
Maviyi terketti ardýna bakmadan,siyaha çaldý...

Ne zaman sensizliðine bir avuç tuzlu su serpmek istese þehir
Martýlarýn peþine düþüp gidiþini hatýrlamaktan korkardý,
Vedaný yolladýðýn her kabusun sabahýnda,
Onu yine bir martý çýðlýðý selamlardý...
Týkadý kulaklarýný nihayet,
Denizleri en dik yokuþlarýn ardýna sakladý.


Sonu hiçliðe çýkan her sokakta
Titreyerek ve tükenerek bekledi sokak lambalarý,
Adýmlarýný sildin diye tozlu kaldýrýmlardan
Adýný rüzgarýn kekeme çýðlýklarýna saldý.

Bu;
Gecesine isyankar þarkýlarýný,
Denizine kavruk bakýþlarýný
Sokaklarýna ürkek adýmlarýný,
Rüzgarýna saçlarýnýn kokusunu bulaþtýrýp gittiðin,
Ýzini býrakýp, içinden geçtiðin,
Kendinden geçirip,kendine terkettiðin þehir...

Gidiþini milat bilip yokluðunu kuþandý þehir,
Tellerini yitirmiþ bir saz kadar sessiz ve telaþsýz,
Adresini kaybetmiþ bir selâm kadar tenha ve kimsesiz,
Virane oldu,en ücra mahallesine sýðýndý þehir...

Ben bu þehri senden sonra tanýdým
Yabancýlýk çekmedim,hýç/kýrýklarýndan tanýdým...


Sosyal Medyada Paylaşın: