Her sokakta biraz siz. biraz ben. Her sokaðýnda bu þehrin, sakin gece, kalabalýk sabahlar.
Yoksul tüccarlar ve þimdi, Bitkin, tükenmiþ yemyeþil bir hava. Pis kokuyor üstü baþý Aðaçlar selam duruyor geçerken Solda kalýyor þimdi hüzün.
Saðlam kafayla geçilir binalar. Hepsi yamuk yumuk þimdi. Terkedilmiþ Boþ ve ýslak duvarlarýn oluþturduðu, Hain hüzün. Ve dahi, kardeþi belirsizlik.
Terden incelmiþ sanki yüzü, Tel tel þimdi Pislikten kalýnlaþan saç telleri. Uzamýþ arþa deðin. Deðin arþa, çekinmeyin! Suratsýz ev sahibelerinin gölgesinde. Ýstemeden de olsa yürek çarpýntýlarýyla, Uyanmýþ.
Pislikten kup kuru gözleri. Süzüyor fakat seçemiyor.. Köhne ve eski Bizans halini. Ertuðrullara selam ederek yudumluyor þimdi, Ýçkisini. Karaköy’den bir vapur inleyerek kaldýrýyor demirini. Küsüyor. Gelmeyen her söz verene. Söz vermeden her gidene.
Sosyal Medyada Paylaşın:
akif toprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.