BİR BAYRAM SABAHINDA YALNIZ BİR AĞAÇ

Tan yerini ürperten bir ezan sesiyle baþlarken bayram,
Yýkýlmýþ köþkün terkedilmiþ bahçesinde yalnýz bir aðaç;
Yapraklarý dökülmüþ,
Boynu bükülmüþ...
Kökü,baðlamýþ topraða,
Ayaðýndaki prangadýr bir küçük günahý;
O,hücre hapsine mahkûm
Bu bayram sabahý...

Oysa,ne görkemli günler yaþamýþtý o bahçede,
Gölgesinde oynayan çocuklar,
Dallarýnda cývýldaþan kuþlar,
Bu bayram hepsi onu unutmuþlar.
Mahsundu,çaresizdi aðaç;
Yaþamak için bir yudum sevgiye muhtaç...

Gel,gör ki,hâlâ hayat var yaþlý gövdesinde
Filîzî sürgünler var
Herbiri yeþerecek,ulu dallar olacak,
Tüm bahçeyi,yine þefkatle kucaklayacak,
Biraz vefâ yaðsa üzerine
Hepsi canlanacak...

Ey,koca çýnar,
Yine de içinde yaþamak arzusu var.
Yapraksýz ve yine yalnýz
Fakat sezdirmeden derdini
Günleri,günlere ekliyor
Ve sevgi yaðdýracak,,vefâ yaðdýracak
Bir ilkbahar bekliyor

Yine mevsimler döner,
Ayakta kalýrsa...Kimbilir...
Yine bayramlar da gelir,
Ümitsiz olmak yanlýþ;
Ýþ ki,don yapmasýn bu kýþ...

Aðaçlar,insanlar gibidir,dertleri bitmez,
Kaderlerini çizmeye,güçleri yetmez.
Yýllarca bülbüller þakýmýþ dallarýnda,
Bu bayram,garip bir karga bile ötmez...

ÜNAL BEÞKESE

Sosyal Medyada Paylaşın: