Ýnsan insaný bilmez, dil ile can yakýnca;
Der ise külsün diye; koç diye beni kesin!
Hem viran edip ömrü hem de ocak yýkýnca;
Hak hukuk bilsin diye; koç diye beni kesin!
Örf-adet bundan böyle çok uzak vuslat ise,
Öz canýna kast eden öz be öz evlat ise,
Bir elim sevgi deyip diðer el cellât ise,
Kötülük ölsün diye; koç diye beni kesin!
Bugünü karartýrsan gelecek hepten söner,
Nerde bir zalim varsa gelip tepene biner,
Geç kalan ah vah ile sanma ki feryat diner,
Hunharý dilsin diye; koç diye beni kesin!
Bayramý nimet bilip kul gönlünü almazsan,
Yetimleri güldürüp dul kapýsý çalmazsan,
Yaþlý, yoksul, düþküne bir selamýn salmazsan,
Ýnsanlýk gülsün diye; koç diye beni kesin!
Sorgulayýp vicdaný tefekküre dal gayrý,
Gýdým gýdým olsa da gönle sevgi sal gayrý,
Millet zehri çok içti aðza balý çal gayrý,
Yurda sulh gelsin diye; koç diye beni kesin!
07 Aralýk 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.