Ey derdimden habersiz toprakta yatan anam! Duy da dosta sözümü, yavruna inle bugün. Eðer yalaným varsa kor ateþler de yanam! Derdim var! Dostlar ile! Sen de bir dinle bugün.
El attým dost dalýna sandýmki düþmem yere, Ters yüz oldu gerçekler, yamuldu bütün düzler. Yüreðim yandý artýk ders aldým yüzbin kere, Karanlýðýmdan doðdu! Asiller ve nur yüzler (!)
Övmeyince kendimi yazý ile söz ile; Dost selamýmdan bile hikayeler yazarlar. Düþmeye görsün kalbe nefret fesat köz ile; Nefisler! Savaþ açar! Kuyumu tez kazarlar.
Ne ayýn yýldýzýyým ne adayým yýldýza, Özümü bilmeyenler sözüme fiyat biçer! Kanarým! Caným acýr! Dayanmam çuvaldýza, Padiþah saltanatý! Baki midir? Ki geçer.
Güz yürüyor içime, içimde can üþüyor, Anne! Vuruldu kýzýn, bak ölüyor hece de. Dost bildiklerim! Yazýk! Gözlerimden düþüyor, Anne! Okþa saçýmý öksüzüm bu gece de...
16/09/2006
Dünden bu güne deðiþen bir þey yok. Düzen ayný düzen, insan ayný insan... Ey kalbim Öl artýk!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Saadet Ün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.