DENİZ KOYDUM ADINI/ ağıt

Hayýr!
Evvel zamanýn mutlu masallarýnda yaþamadýlar,
Þiirin ýþýðýndan gölgelere kaçýþan
Vuslatsýz kuytularda acýlarla tutuþan
Ve kaderle, ve kendiyle hesaplaþan
Dev yürekli deniz/analarý...

Þahidim...
Sitemsiz bir ah-u efganla daðladýlar
Mavi/soðuk ülkenin buzdan kapýlarýný.
Dillere bakire aðýtlar yaktýlar;
Daha “anne” bile diyemeden,
Hiç yakamoz göremeden,
Bir melek balýðý öpüp de gözlerinden
Sonsuz sükuta boðulunca yavrularý.

O gün;
Deniz yosun deðil,kara toprak kokmuþtu.
Balýklar zehir gibi, saf ölüm solumuþtu.
Bir þakayýk çýðlýðý doldu olmayan kulaklara
Tesellilere mezar oldu mercan kayalýklarý.

Sonra,
Þeffaf bir matem giyindiler,çýkarmayasýya.
Okyanuslardan derin,kumsallardan sýðdý acýlarý.
Sabýrla, bir annenin kalbine sýðdý acýlarý...

Sýðýnamadýlar ,
Doðup büyüdükleri sularýn müþfik kollarýna
Koyverip bedenlerini sýcak iklim akýntýlarýna,
Yýllanmýþ ahir zaman efsanesine
Henüz aþina bir nilüfer kuþkusunda,
Ve kendi kehanetinden kaçan bir kahin kadar ürkek
Terk ettiler usulca,bebek kokusuyla ýslanmýþ sularý.


Sosyal Medyada Paylaşın: