Gönlüm sevdâ ayyaþý, içip kendinden geçer, Mutluluklar içinden, mutlaka hüznü seçer Bazen kuru bir gülden kana kana su içer Bazen bir damla içmez sevdâlarýn selinden
Ferman dinlemez ki o, ’sevme’ desem dinlemez Ýçin için yansa da, figân etmez, inlemez Her sevdâ, ezberinde bir þiirdir, söylemez; Ben bilmem, o konuþur sevdâlarýn dilinden
Sevgisizler elinde, kimsesiz, yalnýz kalsa, Bir kara sevdâ çekse, her yaný hüzün dolsa, Þakýyýp bülbül gibi, bir güle âþýk olsa Bir bahçe gül verseler, vazgeçmez ’o gül’ünden
Ateþli bir bakýþa, kor olur, yanar, erir; Bir çiçek uzatana, bir gülistan gönderir. Sýcak bir tebessüme bütün ömrünü verir, Fýrtýnalar yaratýr bir ilkbahar yelinden...
Bazen gider ardýndan, vurulup bir çift göze, Bazen titretir onu hüzün dolu bir dize. Gönüllü köle olur sevgi dolu bir söze, Bazen de mýzrap olur, aþk saðar ud telinden
O,bazen yýldýzlara küsüp gizlenen bir Ay, Kâh, keman tellerini aðlatan içli bir yay, Bazen delice coþup, þâha kalkan kýr bir tay; Neler çektim, ah, neler, ben bu gönlün elinden...
ÜNAL BEÞKESE
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.