İSTEME

Neden býraktýn kendini o sert rüzgârlara?
Yön versen, hayatýnýn dümenini eline alsan da,
Çevirsen mutluluk dolu kuytu bir koya,
Rastlayamazsýn bana, ben hiç rüzgâra kapýlmadým ki.

Ölme hiç, vardýr elbet hayatýn güzel bir yönü.
Ara onlarý, ara ki üzülmeyesin düþününce dünü.
Yok, yok ki sana sunayým mutluluðun bir küpü.
Ýsteme mezarýna çiçek, ben hiç çiçek görmedim ki.

Anlat bana, anlat gizli kalmýþ duygularýný.
Aðlamak neye yarar, sil gözünden yaþlarý.
Býrak bir kenara gururu, kim gördü ki faydasýný?
Anlat ki bileyim, ben hiç anlaþýlmadým ki.

Býrak acýlarý, rahatlasýn yüreðin birazcýk.
Aydýnlýklar dururken, neyine gerek karanlýk.
Ýstem benden Ay gibi, Güneþ gibi doðmayý artýk.
Ýsteme doðamam, ben hiç aydýnlýk görmedim ki.

Kaçmasýn uykularýn býrak, acý çektirme gecelerine.
Düþüncelerindeki gibi ol, gem vurma sakýn diline.
Söyle sevdiðini, söyle gönlüne göre bulduðun birine.
Ýsteme benden sevmeyi bilmem, ben hiç sevmedim ki.

1.1.1986/Gelibolu

Sosyal Medyada Paylaşın: