GÜNDÖNÜMÜYDÜ !

Gündönümüydü ;
Saðýr kulaklarý deliyordu sesimiz kör gözlere inat.
Gecenin ardýndan,
Üçyüzyýl beklemiþtik oysa güneþi.
Her baþ için, bir asýrdý verdiðimiz dile kolay
Gündüzü gece yapan biz miydik ?
Ve biz miydik inkarý sahiplenen taþ, tahta uðruna ?

Neccar’ýn baþýný sen mi kestin anne ?

//////////////////////////////////////////////////////////////////
Gündönümüydü ;
Zulmü görmüþ gibiydik,
Yezid’den baþlayýp, Deccala kadar
Ahir zamanmýþ dedikleri anne.
Þimdi kurþuna sýðýyor mancýnýk taþlarý
ve sanal yýkýmlar baþlýyor içimde
Kâbe’yi ise, kaybettik fezanýn engininde..

Yoksa Haccac, masum muydu anne ?

//////////////////////////////////////////////////////////////////
Gündönümüydü ;
Fýrtýnalardan çýkmýþtýk
Ýçimizde gizliydi tüm kuþkularýmýz
Bin seneler geçti
Düþmedi yüreðimden korkular.
Bir hayalin içinde mahkumum þimdi

Nuh kadar yaþasam, ölür müyüm anne ?

///////////////////////////////////////////////////////////////////
Gündönümüydü ;
Her gece gibi
Duyulmamýþtý mazlumun feryadý.
Iþýk umuttu
ve umut sýzýyordu bulutlarýn ardýndan
Dipsiz bir kuyuda saklýydý geleceðimiz
Oysa,
Yaþadým sanmayý
Ve içi kof kalmayý yeðlemiþtik.
Önemsizdi ve hâlâ önemsiz Yakup’un gözyaþlarý.
Ta Ýbrahim’den beri, seviyorduk nasýlsa inkarý.
Ýtiraf ediyorum,

Yusufu kuyuya ben attým anne...


Sosyal Medyada Paylaşın: