bir kere görseydim. çekip gitseydim sonra, uzatmasaydým bu hayali, yeni bir yaþama baþlayabilseydim.
hüzünlerin karanlýðýný senle yaþadým. korkak bir çocuk yüzüydüm karanlýkta, bir köþede duygularýmý yakardým. ellerimi yakardým duygularýmla.
sen aydýnlan diye...
ÞÝÝRÝN ÖYKÜSÜ Yaþamak hele de onun yakýnýnda çok zor geliyordu.Bir süre sonra herþey onu hatýrlatmaya baþlýyordu.O varken dönüp gitmek kaçmak bile olmuyordu.Benim aþkým sanki bir baðýmlýlýktý,zararveriyordu ama onsuz yapamýyordum.Ben bir sinema filmindeki dengesiz aþýklar gibi seviyordum.O da sanki senaryoya uyup,benden uzak duruyordu. Önce kendisine çekiyor sonra serbest býrakýyordu.Bende onu düþünerek geçirdiðim gecelerde,geçkin þairler gibi melankolik þarkýlar dinleyip,üçüncü sýnýf aþk þiirleri yazýyordum.Hepsini onu düþünerek yazýyordum.
ömer
Sosyal Medyada Paylaşın:
ömer ferit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.