sensizliðin ertesinde, cehennemin ara sokaklarýnda, adýný sayýklýyorum. köþe baþlarýnda, herkeze seni soruyorum. yanýt alamamanýn korkusuyla, hergün biraz daha fazla, kötülük bataklýðýna batýyorum. ben umutlarýmý kaybettiðim zaman, birgün çýkýp gelirsen, bir zebaninin kolunda, iþte o gün anlarým, senin de aþýk olduðunu...
Aþk;cehennemin ara sokaklarýnda, sevdiðini arayabilmektir.
ÞÝÝRÝN ÖYKÜSÜ Terkedilmiþliðimin üzerinden geçen onca güne raðmen hala onun düþüncesi kalbime öz bir aðýrlýk veriyordu.Bu aðýrlýk bana cehennem hayatý yaþatýyordu. Hüznün ara sokaklarýnda kaybolduðum bir akþam saati ona bir lanet þiiri yazmak için masanýn baþýna oturduðumda...Ki bu oturuþun bir þiirle son bulmasýný istemiyordum.Benim isteðim sadece kaðýdýn aklýðýný bozabilmekti. Bir sertlikle baþlayan þiirim lanet okuyarak bitsin istedim.Ama bunu yapabilecek kadar ileri gitmemiþtim.Sonunda kendi aþkýmý tanýmlayabildim ancak...Ben cehennemim ara sokaklarýnda sevdiðimi arayamadým.Çünkü;ben o yollarda kayboldum.
ömer
Sosyal Medyada Paylaşın:
ömer ferit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.