Hayatý gözlerinden içerim ben, mey gibi, Sensiz tüm mevsimler kýþ,baharýmsýn,yaz’ýmsýn. Kaybolmuþ bir âlemde inleyen bir ney gibi, Hüzün veren bir sesle,aþký çalan sazýmsýn.
Gittin; sustu güfteler,sazlar gözyaþý çaldý. Hüzün dolu bir bulut,Güneþi esir aldý. Bu gönül öksüz kaldý,þiirler sensiz kaldý; Çatlamýþ topraklara yaðmur gibi lâzýmsýn.
Sensiz sevda olur mu? Yaþamadým,bilemem. Kader, ’hicran’ yazmýþsa,gücüm yetmez,silemem. Senle,her dert kabulüm,kurtulmayý dilemem; Sonu hicran da olsa,benim alýn yazýmsýn.