Gözyaþlarým öldü… Diri diri akmýyorlar artýk gözümden Yokluðun her anýmý yýllara böldü Ýnan, çok þey yitirdim özümden…
Ölümlerden ölüm beðenerek Ne kadar yaþar ki insan? Kaç ceset gömdüm avuçlarýma? Bedeni gözyaþý olan Þimdi kim aðlar senin ardýndan? Gözyaþlarým öldü…
Düþlerime sarýlýp düþen yapraklar Ayak izlerine düþmeden mi sararýr? Ya benim içinde hayat olmayan dünyam Neden, neden güneþ batmadan kararýr? Bu kadar acýya hangi pýnar dayanýr? Gözyaþlarým öldü…
Unutulmak acýymýþ unutmamsa imkânsýz Bütün yakarýþlarým anlamsýzmýþ anladým Sana her sesleniþim biraz daha faydasýz Ýsmini son kez anýp dilimi parçaladým… Bu gece senin için son kez aðladým Gözyaþlarým öldü…
EMRE AKTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emre Aktürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.