MÜLTECÎ

‘’Beni büyüt’’dedi adam…’’Beni kuþat’’…’’Korkuyorum senden gitmekten’’…
‘’Iþýða yürü o halde’’dedi kadýn;’’ve unut söylediðin tüm yalanlarý…’’



Bir doðum eskidi arka balkonda
Üþüyen ve kirlenen diðerleri gibi…
Haylaz ve sinsi bir Kasým
Kasým kasým uzanýyor orta yerinde yüreðimin…
Ne vakittir unutmuþum lodosun saçlarýma esiþini
Ve kesiþini gözlerinin al basmýþ hüzünlerimi
Ben üþürken içime;
Ya sabýr çekmede yüzümün örtüleri…




Bir med-cezir emziriyor bedenim
Ýçinde gibiyim sanki lekeli bir entarinin;
Soyunmalýyým bu yorgun cesetten!
Çýkarýp atmalýyým göðünün kuþaðýný...





Bir yarýný var mýdýr bunca yangýnýn;söyle!
Yahut bir yazgýsý geleceðe uzanan…
Iþýk yanar mý örneðin;
Bin þarap kýzýllýðýyla ufkunda mahzenimin?
Ey beni bana kýrdýran aþk yüzlü þeytan!
Dürülmeden defterim çýkmalýyým yola
Tutmalýyým kendimi karanlýðýmdan
Çarpmadan ruhumun kayalýðýna…





Kýþ yakmadan gözlerimi
Bulmalýyým kendimi…
Ve yitik kentimi….





‘’Beni büyüt!’’dedi kadýn…’’Beni kuþat;korkuyorum tenden gitmekten…’’
‘’Iþýða yürü o halde’’dedi Tanrý;’’Ve unut iþlediðin tüm günahlarý….’’





Özlem TARHAN

Sosyal Medyada Paylaşın: