Aðlamaktan… Acýyla dövülmüþ gibi gözlerim, Hem kuru, hem cansýz... Renkler anlamýný yitirmiþ gibi; Yeþil, kýrmýzý, mavi yok ! Siyah, beyaz her þey, Toz pembe yok. Çiçekler açamýyor ; kuþlar uçamýyor, Benim dünyamda… Canlýlýk, hareket, neþe yok.
Bir sen geliyorsun aklýma, Bir de umutlarýmýn tükenmesi. Nefes almadaki duraksamalarým, Her dakika bozguna giden yaþantým. Hayat kadar acýsýn þimdi, Tatlýlýðýn yok.
Ölmek üzereyken, Canlýlýðýmýn tek ispatý nefesim. Sensizliðe yeterince alýþmadan, Bir görsem gözlerinÝ; Bir tutsam yeniden ellerini… Ýç içe geçmeden son ümitlerim, Yaþatmak istersen bu nefesi, Gel de ! CAN GELSÝN … Cuma YAT 26/10/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
cumayat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.