Çocukluðumdaki gibi deðil hiç bir þey,
Yeþil dünya git gide kuraklaþýyor..
Toprak nefes almýyor artýk,
Yaðmurlar yolunu þaþýrýyor..
Küresel zannedilen son,
Bizler tarafýndan yaratýldý
Zaman yaþamý vurdu vuracak
Tetikte tanrýnýn parmaðý..
Dip not: Yetmedi ruhlarýmýzý kirletmek.. Þimdi bir de elimizde kalan yeþilliklerle uðraþýyoruz.. Hazin bir bilançoya seneler kaldý.. Kurtuluþumuz her bireyin bir tek fidan dikmesinde.. O halde ne bekliyoruz? Hadi.. Kendimiz yaptýk kendimiz yok edelim bu felaketi..
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.