Ben aþký tek bilir yüz sürerdim, Sense yüzsüzlükten üstüne ederdin. Elimi kaldýrýp buradayým derdim, Sen hangi bahar olsa severdin.
“Ne garip, sevdim seni.” derdin bana Gülüyordun oysa katýla katýla. El ayak çekince sýcaðýmdan, “Sevmiþtim” dedin dönüp bana.
Ne böcekler konmuþta… sen misin çiçek? Pervane çevredekiler; hem böcek hem de köçek. Yularýný çýkarda bir bak, olmuþun eþek. Üstüne binen binene, hey gidi gülcek!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gune Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.