Topraða meftûn olmuþ bir nilüfer kuþkusunda Deniz bozgunu göllere yamadýn sonbahar düþünü, Saçlarýn kök salar gibi yýlýþýk sýð sulara, Çýktýðýn her seferde kestirme/den dönüyorsun, Yine de yosun kokuyor kâkülleri hayatýn...
Kitap aralarýnda unutulmuþ bir gül/kurusunda Sararmýþ sayfalara hapsettin ilk çocuk gülüþünü... Tütsülenmiþ umutlar devrederek sonraya, Ýntihar tuzaklarýna düþmeden yürüyorsun Ýzlerin kayboluyor, fil(iz)leniyor firârýn...
Zamaný sahraya savurmuþ bir kaktüs kuytusunda Ýlk vahada tamamladýn gölgesiz yürüyüþünü Ýçine düþtüðün kum saatinin fýrtýnasýnda Telaþlý bir akrep’i selamlayýp susuyorsun Ertelenmiþ bir mevsimde aklanýyor siyahýn... Sosyal Medyada Paylaşın:
nesibe hilal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.