-Başlıksız-

Ýki fitilde yanar, bizde fitne alevi,
Biri Türk-Kürt fitili, biri Sünni-Alevi.

Uygarlýk yarýþýnda, koþmak varken el ele,
Neden bitmez acaba, bir türlü bu velvele.

Kök bir yana, bin sene, etmiþ bizi et-týrnak,
Ýzmir kadar bizimdir, Mardin, Hakkari, Þýrnak.

Kime fayda saðlar ki, birbirimizi kýrmak,
Aklýn mantýðýn emri, kardeþliði haykýrmak.

Daha kaç gül solacak, silahýn gölgesinde,
Ne zaman yaz olacak, zemheri bölgesinde.

Ehli Beyt’e muhabbet, þahadetin gereði,
Dayanmaz Kerbela’ya, hiçbir insan yüreði.

On dört asýrlýk yara, kanasýn mý böyle hep,
Çýkmaz mý her devirde, bir iki Ebu Lehep.

Yezit kan bulamýþsa, o kopasý eline,
Nasýl ortak olurum, de hele ameline.

Günahsýz gönüllere, niye diken ekelim?
Kardeþliðin önüne, niye duvar çekelim?

Huzura duramazsak, eðer biz ayný safta,
Hoþgörü, sevgi-saygý, kalmaz mý yalnýz lafta.

Cephelerde verdik de, hani omuz omuza,
Dar ettik siperleri, emperyalist domuza.

Þimdi, baþka biçimde, oynanýr ayný oyun,
Heyhat, bunu görmeyen, ya haindir ya koyun.

Nefsini karartmasýn, sakýn sahte övgüler,
Bil ki, bu halimize, hepsi de kýs kýs güler.

Çaðdaþ Cumhuriyette, her ses elbet duyulur,
Makul olan görüþe, er ya da geç uyulur.

Þu ay-yýldýza bir bak, var mý dünyada eþi?
O da bekler biz gibi, huzur denen güneþi.

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: