Ve
-Başlıksız-
Yýldýzlar da ölür,
Zamanýn kollarýnda...
Lâkin,süslerler gök kubbemizi ýþýl ýþýl,
Bütün ihtiþamlarýyla daha nice asýrlar…
Bir zerre bile usanç göstermeden,
Sanki kutsi bir görev ifa eder gibi...
Yýldýzlar da ölür, týpký;
Huda’nýn buyruðunu,
Taþýma þerefine ermiþ Peygamberler,
Vatan, millet, bayrak uðruna,
Þahadet þerbetini içmiþ yüce erler,
Ve insana insanlýk yolunda,
Ön-ayak olmuþ liderler gibi...
Yýldýzlar da ölür, ya da týpký;
“Baðýmsýzlýk benim karakterimdir” diyerek,
Bütün yüreklere hürriyet közünü atan,
Türk’ün "Devlet-i Ebet Müddet" ülküsünü,
En zor günlerde bile yüzünün akýyla yaþatan,
Milletimi yeniden þahlandýrýp,
Medeniyet yarýþýna katan,
Ve þu anda mezarýnda,
Bunlara muvaffak olmanýn huzuruyla yatan,
Bin minnet ve duayla andýðýmýz
Tarihin yýldýzý Ulu Önder gibi...
Yýldýzlar da ölür,
Maddenin kaderince,
Vade sona erince...
Ama hâlâ yaþarlar ýþýklarýyla,
Bir kere çýkýldý mý o mertebeye,
Kolay kolay inilir mi der gibi...
10 Kasým 2007
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.