adýn
çýplak bir gülüþün tebessümünde saklýydý
sahipsiz düþlerin oynak bakýþlarý
zemheri geceye inat dua okurdu
esamesi okunmamýþ daha aþk’ýn
sokaklar hep bakire
kaldýrýmlar yosma damgasýndan o kadar uzak ki
günah daha iþlenmemiþ bile
iþlendikçe kader
içlendikçe keder yazýlýrmýþ
dilinde sûkut ilmeði düðümlendikçe
hasret kangren sanki göðsünde
bende ki adýn uyku
önce gözlerimden gittin
sonra gördüklerimden
yaþýn
efsunlu bir kalp çarpýntýsý kadar eskiydi
yaðmur sularýnda biriktirdiðin zehirle
metruk adreslerin
kapý önü ölülerini yýkýyordun
içimize düþen saydamlýktý gece
o kadar kara ki
acýlarý yaðdýran tanrý yaþýndaydýn
zaman sadece fiyakalý bir uzaklýk
dokunsalar adýn
acýtsalar yaþýn eksilirdi
koþtukça aþk’a
yaralarýn güzelleþirdi
bende ki yaþýn yara
önce kabuk baðladýn
sonra daðladýn
aþk’ýn
sensiz geçen zamanýn aynasýydý
taradýkça intiharýn saçlarýný
kývrýmlar direnirdi parmaklarýnda
aðzýmýzda yaþayan ihanet
lime lime bir nefrete dönüþünce
hiçliðin gazeli okunurdu
kalbin sýrrýna erenler
döndükçe yaradan elinde
aþk bin defa ölürdü
bende ki aþk’ýn intikam
önce aldýn
sonra aldýrdýn…