"Od düþtüðü yeri yakar,
Deðme dalda gül mü biter?
Ko dört dilin, çok kuþ öter,
Bülbül ünü gelmemiþtir."
Karacaoðlan
Senin geçmediðin bahçede gül mü biter?
bülbül mü öter senin olmadýðýn yerde?
ömrümün en kýrýlgan yerindeyim,
tut elimden
alýp beni yüreðine götür ey yar
Boynu bükük biriyim iþte
deliyim, divaneyim, avareyim
sen yoksun dardayým
sen yoksun sonbahardayým
ne baþýmý okþayan bir el
ne de gözyaþýmý silen var
Gözlerim yaralý bir gül
sesim kýrýk karanfil feryadý
özlemlerimle, hasretimle sensizim
yalnýzlýklar büyütüyorum sokaklarda
gel yaðmur ol, rüzgar ol, boran ol
savur beni diyar diyar
ey yar
Sen yoksun
virandýr gülistaným
hayalim, düþistaným
Mecnun gibi þaþkýným
dikenler sarmýþ gönül bahçemi
çöle döndü nevbahar
feryadým ah-u zar
ey yar
Sensiz bahar mý gelir, gül mü açar bahçeler?
gül mü kokar, çiçek mi açar, gün mü doðar?
hüzün kokuyor þimdi her yer
hýçkýrýða boðuluyor ýrmaklar
rengini terk eden gül gibi solgun,
acýsý saklý bir bað gibi suskunum
umutlar boynu bükük
yarýnlar yaralý
yürekler yorgun sonbahar
ey yar
Gel, gittiðin iklimlerden artýk
sevdam, yüreðim ve ben sensizim
bilki, hasretinden baþka yurdum,
sevginden baþka muskam yok göðsümde
gel,
hasreti, çölü, ölümü bana býrak
alýp götür yalnýzlýðýmý buralardan
Bilki, baharlar gelmiyor sensiz,
gül açmýyor bahçeler?
gül kokmuyor, gün doðmuyor
küsmüþ dalýna yaprak,
yaðmura toprak,
kaynaðýna ýrmak
Sevgi bir güldür
yürek bahçesinde yetiþen
sevgi bülbüldür,
kanatlarý aþk nakýþlý
gül mü biter senin olmadýðýn yerde?
bülbül mü öter ey yar?
ey yar?
gel,
geçmeden aþk-ý baharlar
Nuri Can