Bunca hüzüne gel yakışmaz..

Çýkmayan sesimden,
Sana söz geçiremeyen
Ve söz dinlememeyi ilke edinmiþ yüreðimden,
Savaþmak için
Kýlýçlarý tutamayan bileðimden soyutlayarak kendimi,
Sana baðýrýyorum
D U Y A S I N D Ý Y E ...

Tamamlamaya cesaretinin yetmediði sevgimizden,
Sana gelmedikçe aþýlmasýnýn bir anlamý olmayan
Ýstanbul caddelerinden,
Bir tek yýldýzýn bile bulunmadýðý,
Yaðmurlu gecelerimden çaðýrýyorum seni,
G E L E S Ý N D Ý Y E ...

Güvercinlerin paylaþtýklarý
Bir ekmek parçasýný bile bölüþemediðimizi,
Akrep ve yelkovanýn
Hasreti vurduðu anlarda bile görüþemediðimizi,
Kanayan yaralarýmýzý saramadýðýmýzý,
Bir fotoðraf karesinde bile buluþamadýðýmýzý hatýrlatýyorum,
U T A N A S I N D Ý Y E ...

Yüreðimi sevdanýn üzerinde düþürüp yoruþunu,
O çakýl taþlarýný görmezden gelip sana koþuþumu,
Ve her ’neden?’ sonunda susuþumu haykýrýyorum,
B Ý L E S Ý N D Ý Y E ...

Çekilen bunca kahýr seanslarýna,
Hüzünlerin gözlerime ani baskýlarýna,
Sana yazýlan þiirlerime, þarkýlarýma,
Ve doðan güneþin karanlýklardan kurtulamamasýna raðmen
Gelme ! diyorum bile bile..
Bir daha yüreðimi zorlana kaldýrdýðým yerden
D Ü Þ Ü R M E Y E S Ý N D Ý Y E ...

2002

Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: