Edebini Terk Eden Aşklar da Ağlar

Yollarýn, vedalarýn, kavuþmalarýn
Kýyýyý okþayan baþýna buyruk dalgalarýn yolcusu
Gidiþin olacaksa geliþin
Git, gelme! ..

Býrak, aksýn tersine bu nehir
Döner gelir, bulur ýslak bakýþlarýný yeniden...
Eðme baþýný ne olur!
Eskisi gibi bak Güneþ’e.
Zararsýzdýr kendi coðrafyasýný okþayan bulutlar
Perde perde açýlýr, aydýnlatýr yüzünü
Gülümser gizlice...

Sen ki ey aþk;
Kendi günahýnda yýkanan,
Kendi tezgahýnda dokunan
Tehir nedir bilmeyen
Bir sýla özlemi, bir kalp yarasý deðil misin?
Kirlenme esaretin asi yüzünde bile,
Korkma gönüllerin kutsal türküsünden
Soðumaz sýr dolu yüreðin
Korkma!

Rengini yitirmiþ olsa da geceler
Bitimsizdir hayaller.
Senindir, aþka kanat çýrpan yarýnlar.
Tohum ol çýlgýnca düþ topraðýna
Sarmaþýk ol, dolaþ gönül aðacýna
Burcu burcu aþk kok, çiçek aç
Þarkýlarla, þiirlerle mayalan.
Bestelen, düþ dillere
Biçim deðiþtirsin sevdan üþüyen ellerinde
Aðlasýn gözlerin Islak ýslak
Utanma! ...
Býçak keskinliðinde bir ezgidir aþk;
Okyanusa býrakýlmýþ bir köle,
Acý bir çýðlýk, acý bir yaþam
Ya da bir asýr kadar eski,
Bir asýr kadar uzak...

Unutma!
Gündüz ýþýkta titreþen kar taneleri
Geceyi bekler tutunmak için sokak lambalarýna
Göz kýrpar, eritir, tüketirler þekilli bedenlerini
Aðlar içten içe, yanar canlarý...
Sen de aðla, sen de akýt gözyaþýný
Ayýp deðil ki aðlamak! ...
Ýpi doðru çekilmeyen kuklalar da
Edebini terk eden aþklar da aðlar...


Rukiye Çelik
03.11.2008 09:23:00
Sosyal Medyada Paylaşın: