Bir gün, Sessizliðime Sensizliðimi de eklersem Gücenme, Çiçeðin arýsýna küsmesindendir. Kýþ gibi bakarsam eðer Üþüme, Güneþ’in baharý terk ediþindendir.
Bir gün, Yüzümde acý bir bakýþýn izleri Ellerimde prangalar görürsen Üzülme, Taþlarýn dili olmadýðýndandýr...
Bir gün Uyanýklýðým tükenir, Laf geceyi kovalarsa Kadehlerde þarap, Gözlerde yaþ görürsen Islanma, Aþka aðlayan kýrýlgan düþlerimdendir.
Bilirsin çatýsý yoktur aþklarýn, Güvercin sürüleri gibidir duygular Gelip-geçer insaný boðan düþünceler Ve kulakta çýnlar ölümün soðuk sesi.
Evet bir gün, Diz çökerse önünde zaman Býrak, kaldýrma Sönmez ateþ, Tutuþmaz yeniden küller Boþ vaatlere gizlenirse yalan sevgiler Ýþte böyle aðlar Dili baðlý, beli kýrýk güzel sözler...
Rukiye Çelik 10.10.2008/16.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.