Sürgün

akþamýn alacasý çökmüþtü
yorgun kente
yüzünü
ellerinin parantezine almýþtý
suskun bir gölge…


son martý
sulara vururken kendini
yalnýzlýðýn çetelesini tutan
sarýþýn rüzgar yaladý ömrünü...


yedi tepeli þehrin
içine iþleyen ayazýnda
üzerine sýçrayan acýlara
isyan etti…


bitkin düþen hayallerini
toplarken
bilinci köreldi…
belleðin labirentinde
bulamadý yitik düþlerini…


alazlanmýþ yazgýsý
yaðmura teslim olurken
en sevdiði kelimeleri
karanlýða býrakýp
hasrete sürgün þiirlerin ardýna düþtü…

düþ/tü elinde k/alem…





Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: