at saçlarýmýn týrabzanlarýndan kendini… yeis… ve öldür kendini sükutla… bu gece; zemheriyi eriten sýcaklýðýyla, umut düþtü geceme…
gitmeler mi kolay? yoksa bir hastane refakatçiliðinde, beklemek mi yazgýmýn muallak geleceðini? baðlanmak mý elzem, çarmýha gerildiðim köküme? yoksa bir adým mý yollamalýyým, önüme dizilmiþ sekiye?
umut söyle… þafaðý sökecek mi menfi karartmalarýn… devrik cümleler kurduðum her yalýn yaprak, vesikalanýp atýlacak mý bir arþiv derinliðine… söylesene umut, ummalý mýyým? umutlanmalý mýyým? yok yok… belki de her zamanki gibi, resetleyip beynimi, unutmalýyým…
derken…..
umut bak ellerime…. yolunu þaþýrmýþ bir böcek… kýrmýzý teninde siyah benekleri… hiç gelmezdi aklýma, dergahýma düþecek bir uður böceði…
uç uç böceðim… annen sana terlik pabuç alacak…
umudun sesi yankýlandý, baðrýnda karanlýðýn… üç e kadar sayýp, bir dilek tutmalýsýn bu gece…
ve bir yolculuk diledim yazgýmdan, kalbimi býraktýðým o yere… vuslatýna ermeyi, kokusunu damarlarýma sindirdiðim o tene… haydi umut,
dileðimi tahmin etsene…
(A-Y) Sosyal Medyada Paylaşın:
aysegulguncan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.