Düþüme bir gülüþ deðdi Eylül baba,
Bu sabah ilk defa Kasým’ýn ayazýnda
Burnunda tüten özlemlerin,
Aþka adak seviþmelerin sanrýsýyla terledim
Zaman týrpanýný sallarken anýlarýma
Celladýyken keþkeler iyikilerin
Seni çaldým...
Sol yanýmda çarpýyor ellerin...
Düþüme bir þiir deðdi Eylül baba,
Bugün sesinde aðladým
Piþman deðilim...
Omuzuna yaslandým mýsralarýn
Saçlarýmý okþadý kýrk yýllýk hasret
Sahi nerede o sevdiklerimiz,
Hani bizi sevenler?
Vefadan uzak kasvet...
Gözüme yaþ indi Eylül baba,
Dünü geri getirmeyecek hiç bir harf
Kelime oluþturunca,
Sevgiliye rediflerde dizsek,
Dosta sitemlerde etsek
Neye yarayacak onlar göz ucuyla bile bakmadýkça?
Ellerim toz toprak
Kapýsýnda secde ediyorum þarkýlarýn
Vicdaným ölüm döþeðinde
Hangi bahane beni aklayacak?
Hangi þiir seni gitme dediklerine kavuþturacak?
Döþüme tekme indi Eylül baba,
Kaçýp kuytu köþelere
Bir tek seni kurtarabildim,
Yaralarýma iyi geliyorsun diye.
Kahvenin telve dili býrak baþkalarýný uyutsun
Hatrýný alalým biz,
Þiirlerimizi doyursun
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.