Ateş Nehri

akþamdan kalma bir telaþ eskiyor yüzümde
buðulu hüzünleri taþýyorum sarýþýn güze
kirlibeyaz çiçek dürbünüyle
bakýyorum mazinin kýrýk siluetine...


geçmiþin izini ararken
kýrýlgan çocukluðum takýlýyor ayaðýma
hayaller
ýsýrgan otlarýyla çevrili çiti aþýp
palas pandýras düþüyor eþiðime…


bellekte paslanan anýlarý raspalayýp
çýkarýyorum gün yüzüne
hüzün eskizinde sararmýþ portrelerin
tozunu alýyorum elimin tersiyle…


kýrýlýp altýnda kalýrým düþüncesiyle
çekiyorum
eskiyen gölgemi kendime...


içimdeki çocuk
zamanýn memesinden
biteviye emiyor
zakkum usaresini…


kurþuni bir sessizlik demirliyor ömrüme
yüreðimde çözülmeyen buz kütlesi…


þimdi
ardýnda yaralý çakýl taþý býrakan
bu ateþ nehri
hangi meçhule akýp gider ki!


Aslý Aydýn


Sosyal Medyada Paylaşın: