KIYAMET SENFONİSİNDE KALP VE AKIL

Ben ki ruhumu esir almýþ bir tutsak,
Mutlak sevgiye hem yakýn hem uzak,
Ben ki hayat çizgisinde sadece bir nokta,
Bir o ucunda bir bu ucunda,uçurumlardayým...

Aklým bir adým önde kalbimden,
Hangisidir insan-ý kamile rehberlik eden?
Yoruldum artýk akýntýlara karþý kürek çekmekten,
Kalp atmadan döner mi ki dünya tersinden?

Etrafým ateþten kaoslu bir çember,
Kovulmuþ meleðin fürularý vuruyor herbiryandan dörder beþer,
Milyar yýlýn kurnazlýðýyla keskin akýl nasýl baþeder?
Aþk kalkaný ile semah dönmeden kalpler...

Davullarla kýyamet senfonisi çalmakta þeytan,
Alametler bir zaferdir adeta iblis için Hak’tan,
Kendini bilmezsen kurtaramazsýn ruhunu ateþte yanmaktan,
Tutsaklýk baki kalýr,erdem kazanýnda aþkla bilgeliði yoðurmazsan...

Alemde niþan aþktýr...
Yüreðin deliline nasýl yetiþir akýl?
Silkinip dökül esir-i madde ruhunu,
Kalk durma inci misali manaya saçýl...
Sosyal Medyada Paylaşın: