GEÇMİŞİN İPİNDE HAYAT

Sonbahar rüzgarýnda bir ýslýk gölgelerin fýsýltýsý,
Çarmýha gerilmiþ gülümsemem kuytu zindanlarda,
Düþ vagonlarým zincirlenmiþ duruyor kara bulutlara,
Ýçimden bir ses diyorki;Azrail’e gücenmenin tam sýrasý...

Rüzgarý yalýn ayak kovalayan hýrçýn çocuk...
Çatlamýþ ellerinde rengarenk uçurtmsýnýn ipleri,
Gökyüzünün maviliðinde kanatlandýrýr düþ perilerini,
Tutamaz mý sandýn þimdi hayatý,rugan ayakkabýlarýyla...

Güneþin yalnýz peyki vuruyorsa ruhuna,
Yaðmur olup topraða düþmeli insan,
Düþsün ki,maviyle yeþil kucaklaþsýn gökkuþaðýnda,
Al yanaklý çocuklar koþuþsun hayallerin peþi sýra...
Sosyal Medyada Paylaşın: