BEYAZ VE SİYAH

Kötülük beyaza bürünmüþ,
Sahte çiçeklerle süslenmiþ,
Ýncik boncuk takýnmýþ,
Payýmýza da alacakaranlýk kalmýþ
Bundandýr beyazý siyahtan ayýrt ediþimiz,
Göz gözü görmez karanlýkta yürüdük,
Yine,göz gözü görmez ýþýkta da,
Ýkisinde de bilmiyorduk nereye gittiðimizi
Birinde siyahýn en koyusuna
Diðerinde ýþýðýn göz kamaþtýranýna doðru,
Gören de görmeyen de kör idik
Zaman geldi geçti demlendik
Siyahýn üstünde beyaz
Beyazýn üstünde siyah leke idik
Biz onlarý onlar da bizi görür oldu
Biz onlarý biliyorduk,onlarsa bizi bilmiyordu
Þimdi ne siyah idik ne de beyaz
Tanýmlayamýyorduk kendimizi,
Biz buyuz demek yerine
Biz bu veya þu deðiliz diyorduk
Siyahýn tanýmý beyazda
Beyazýnki ise siyahýn tanýmýnda saklý idi.
Rengimiz gri de deðildi,
Sadece biliyorduk
Siyahýn neden siyah
Beyazýn neden beyaz olduðunu
Ve avazýmýz çýkýncaya kadar baðýrýyorduk
Siyahýn aslýnda beyaz
Beyazýnsa siyah olduðunu,
Sarhoþluðumuz,sýrnaþlýðýmýz yoktur,
Gözünde þeytan alevi olandan
Zerre kadar korkumuz yoktur,
Gözünde nur olaný incitmektir
En büyük korkumuz,üzüntümüz
Siyahý beyaz gören gözleri aðlatmaktýr.
Yýldýrýmlar çýksýn isterdim küçükken
Yumruklarýmý her sýktýðýmda,
Yere her basýþýmda,her adýmda
Deprem gibi korku salsýn isterdim
Zalimlerin olmayan yüreklerine
Büyüdüm,ne yýldýrým var ne de deprem
Sadece insanca yaþamak adýna
Düþüncelerimde yýldýrýmlar
Ýçimde ise beni sallayan depremler var
Siyahý da beyazý da bilmeseydik olurmuydu bunlar?
Ne þimþekler ne de depremler duyurabiliyor sesini
Önce kör idiler,þimdi...
Þimdi hem kör hem saðýr
Komada kalmýþ insanlýk
Baþýnda da onu günden güne kemiren yaratýk.
Bizi þimdi ne þimþekler ne de depremler durdurabilir
Þimþekleri düþüncelerimde,
Depremleri ise içimde boðarým
Yutarým karanlýðý,sessizliði
Ýnsanlarýn kasvetli havasýný
Bedenimi yaksa da yutarým,
Yerine de çiçekler veririm
Sevgilinin saçýna takýlsýn diye
Kýrmýzý,mavi,sarý,mor,penbe,beyaz
Demet demet,Kucak kucak...



Sosyal Medyada Paylaşın: